Ψυχοσάββατα

Ψυχοσάββατα

Τα επίσημα ψυχοσάββατα σύμφωνα με την εκκλησία είναι δύο και μάλιστα οι ημερομηνίες τους είναι κινητές καθώς εξαρτώνται από το Πάσχα.
Πιο συγκεκριμένα το πρώτο είναι το Σάββατο πριν την Κυριακή της Απόκρεω και το δεύτερο είναι το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή.
Τί εἶναι τὰ Ψυχοσάββατα; Σὲ τί ὠφελοῦν;

Οι  προσευχές γιά τούς κεκοιμημένους, τούς νεκρούς μας(είτε στή Θεία Λειτουργία, είτε στά μνημόσυνα, είτε στά τρισάγια, είτε στά ψυχοσάββατα) είναι η υψίστη μορφή αγάπης πρός τούς αδελφούς πού δέν είναι πιά μαζί μας.
Τά Ψυχοσάββατα
Μέσα στήν ιδιαίτερη μέριμνά της γιά τούς κεκοιμημένους η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει καθορίσει ξεχωριστή ημέρα τής εβδομάδος γι’ αυτούς.
Όπως η Κυριακή είναι η ημέρα τής Αναστάσεως τού Κυρίου, ένα εβδομαδιαίο Πάσχα, έτσι τό Σάββατο είναι η ημέρα τών κεκοιμημένων, γιά νά τούς μνημονεύουμε καί νά έχουμε κοινωνία μαζί τους. Σέ κάθε προσευχή καί ιδιαίτερα στίς προσευχές τού Σαββάτου ο πιστός μνημονεύει τούς οικείους, συγγενείς καί προσφιλείς, ακόμη καί τούς εχθρούς του πού έφυγαν από τόν κόσμο αυτό, αλλά ζητά καί τίς προσευχές τής Εκκλησίας γι’ αυτούς.
Σέ ετήσια βάση η Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τά οποία αφιερώνει στούς κεκοιμημένους της. Είναι τά μεγάλα Ψυχοσάββατα• τό ένα πρίν από τήν Κυριακή της Απόκρεω καί τό άλλο πρίν από τήν Κυριακή τής Πεντηκοστής.
Τό Ψυχοσάββατο πρίν από τήν Κυριακή τής Απόκρεω έχει τό εξής νόημα: Η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στή Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου, εκείνη τή φοβερή ημέρα κατά τήν οποία όλοι θά σταθούμε μπροστά στό θρόνο τού μεγάλου Κριτή. Γιά τό λόγο αυτό μέ τό Μνημόσυνο τών κεκοιμημένων ζητούμε από τόν Κύριο νά γίνει ίλεως καί νά δείξει τή συμπάθεια καί τή μακροθυμία του, όχι μόνο σέ μάς αλλά καί στούς προαπελθόντας αδελφούς, καί όλους μαζί νά μάς κατατάξει μεταξύ τών υιών τής Επουράνιας Βασιλείας Του. Μέ τό δεύτερο Ψυχοσάββατο διατρανώνεται η πίστη μας γιά τήν καθολικότητα τής Εκκλησίας, τής οποίας τήν ίδρυση καί τά γενέθλια (επί γής) γιορτάζουμε κατά τήν Πεντηκοστή. Μέσα στή μία Εκκλησία περιλαμβάνεται η στρατευομένη εδώ στή γή καί η θριαμβεύουσα στούς ουρανούς. Κατά τά δύο μεγάλα Ψυχοσάββατα η Εκκλησία μάς καλεί σέ μία παγκόσμια ανάμνηση «πάντων τών απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου». Μνημονεύει:
* Όλους εκείνους πού υπέστησαν «άωρον θάνατον», σέ ξένη γή καί χώρα, σέ στεριά καί σέ θάλασσα.
* Εκείνους πού πέθαναν από λοιμική ασθένεια, σέ πολέμους, σέ παγετούς, σέ σεισμούς καί θεομηνίες.
* Όσους κάηκαν ή χάθηκαν.
* Εκείνους πού ήταν φτωχοί καί άποροι καί δέν φρόντισε κανείς νά τούς τιμήσει μέ τίς ανάλογες Ακολουθίες καί τά Μνημόσυνα.
Ο Θεός δέν περιορίζεται από τόπο καί χρόνο. Γι Αυτόν είναι γνωστά καί συνεχώς παρόντα όχι μόνο όσα εμείς αντιλαμβανόμαστε στό παρόν, αλλά καί τά παρελθόντα καί τά μέλλοντα. Τό διατυπώνει λυρικότατα μία προσευχή τής Ακολουθίας τής θείας Μεταλήψεως, πού αποδίδεται στόν άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό η στόν άγιο Συμεών τόν νέο θεολόγο:
«Ἐπὶ τὸ βιβλίον δέ σου καὶ τὰ μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα σοὶ τυγχάνει».
Ὡς αἰώνιος καὶ πανταχοῦ παρὼν ὁ πανάγαθος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς αγκαλιάζει μὲ τὴ θεία του πρόνοια τὸ άπειρο σύμπαν καὶ τοὺς ἀτέρμονες αἰῶνες. Όλους τους ανθρώπους που έζησαν, ζουν και θὰ ζήσουν τους νοιάζεται ἡ Αγάπη του• «ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἠμᾶς» (Β’ Κὸ 5,14).
Με αὐτὴν τὴν πίστη αναθέτουμε στην Αγάπη και στην αγαθότητα του Θεού «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους», τούς ζωντανούς αλλά και τούς κεκοιμημένους μας.

Ψυχοσάββατα